Τελικά... τί είναι ο "μαμάκιας";

'Έλαβα το παρακάτω μήνυμα από μια πελάτισσα...

"αισθάνομαι ότι είναι παντρεμένος με την οικογένεια του και ότι εγώ είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης... μου έλεγε τις προάλλες να βρούμε το κοινό μας πλάνο, και αισθάνομαι ότι είναι αστείο να μιλάμε για κάτι τέτοιο όταν δεν μπορούμε να βρεθούμε και να συναντηθούμε στο εδώ και τώρα... Ειλικρινά δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα ένιωθα έτσι, αλλά τον τελευταίο καιρό απλά ακούω πράγματα και αποφάσεις που γίνονται χωρίς την δική μου συγκατάθεση, απλά με ενημερώνει η μητέρα του. Δεν ξέρω τι να κάνω, είμαι σε απόγνωση, είμαι τόσο θλιμμένη και πικραμένη που δεν ξέρω πώς να αντιδράσω"... 

Ξεκίνησα να δουλεύω με την παραπάνω πελάτισσα λίγες βδομάδες αφού μου είχε μοιραστεί τις σκέψεις της... Ένιωθε οτι μόνο εκείνη ήταν έτοιμη να ζητήσει βοήθεια, μιας και ο άνδρας της δεν έβρισκε το λόγο που μπορεί να χρειάζονταν βοήθεια. Εκείνος άλλωστε δεν έβλεπε το πρόβλημα στην σχέση του με την μητέρα του, η ίδια όμως ένιωθε ότι υπήρχε ένας "άγραφος" ανταγωνισμός μεταξύ της ίδιας και της μητέρας του, κάτι το οποίο δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει ο άνδρας της. 

Τί είναι τελικά ο "μαμάκιας";

Συνήθως ασυνείδητα και λιγότερο συνειδητά ο "μαμάκιας" έχει μάθει να αναγνωρίζει τις ανάγκες της μητέρας του, ενώ οι δικές του οι ανάγκες μπορεί να μην έχουν την ίδια σημασία. (Ακόμα και η λογική και αναμενόμενη εξέλιξη και ωρίμανση του γιου της, που σημαίνει ότι με τα χρόνια θα χρειαστεί να τον αφήσει να φύγει, θα καταλήξει να γίνει μια μορφή αποδοκιμασίας και καβγά απο την μεριά της). Αν δοκιμάσει να κάνει κάτι που ξέρει ότι η μητέρα του δεν θα εγκρίνει, τότε ο ίδιος αισθάνεται ότι δεν είναι πιστός σε εκείνη. Φανταστείτε ένα μικρό παιδάκι το οποίο δοκιμάζει να ανοίξει τα φτερά του και διαρκώς εισπράττει αποδοκιμασία... εντέλει το μήνυμα που εισπράττει καταλήγει να γίνεται πολύ ισχυρό και πολλές φορές καθοριστικό για την εξέλιξη του παιδιού αυτού σε μεγαλύτερη ηλικία!

Μια ουσιαστικά καλή παιδική ηλικία σημαίνει όταν το παιδί μαθαίνει σιγά σιγά ότι είναι αποδεκτό να έρχεται κοντά σε άλλους ανθρώπους και να μην χρειάζεται να μένει απαραίτητα κολλημένο στους γονείς του, ειδικότερα όταν οι γονείς μεταξύ τους δεν μπορούν να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες, είτε από μόνοι τους είτε στο μεταξύ τους! 

Αντίστοιχα, όταν μπαίνει σε μια σοβαρή σχέση, (χωρίς να γίνεται συνειδητά), μπορεί να βιώνει συναισθήματα άγχους, αγωνίας και αμφισβήτησης κατά πόσο έχει κάνει την σωστή επιλογή. Έτσι η συνήθεια του να ικανοποιεί τις ανάγκες της μητέρας του, τον αποτρέπει από το να μπορέσει ουσιαστικά να εμπλακεί στην σχέση του και να έρθει κοντά στην σύντροφο του.

Αντίστοιχα, αν η σχέση των γονιών του, (ανάμεσα στην μητέρα του και τον πατέρα του) ήταν πιο κοντινή, ουσιαστική και ικανοποιητική, δεν θα χρειαζόταν ο ίδιος να καλύψει τον ρόλο του πατέρα του και να έχει τον νου του να ικανοποιεί τις ανάγκες της μητέρας του.

Μπορεί τέλος να συνεχίζει να έχει δυσκολία να μπει ουσιαστικά σε μια καινούργια σχέση με την σύντροφό του γιατί μπορεί η "κληρονομιά" της μητέρας του να συνεχίζει να τον βαραίνει ακόμα και όταν έχει πια πεθάνει. 

Σε προσωπικό επίπεδο, το στενάχωρο είναι ότι ο γιος πολλές φορές μπορεί να χρειαστεί να μείνει πιστός σε αυτό το ρόλο, χωρίς να αφήνει χώρο στις δικές του προσωπικές ανάγκες και φιλοδοξίες...

Μπορεί να αλλάξει αυτό;

Φυσικά, με την προυπόθεση ότι ο άνδρας συνειδητοποιήσει αρχικά την ανάγκη για ατομική ψυχοθεραπεία! Το γεγονός αυτό όμως απο μόνο του μπορεί να τον δυσκολέψει γιατί επιλέγοντας να ασχοληθεί με τον ίδιο θα αναγκαστεί να "πάει κόντρα" στις ανάγκες των ανθρώπων που αγαπά, με αποτέλεσμα να μπει πολλές φορές στον πειρασμό να σταματήσει ή ούτε καν να ξεκινήσει την διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα η δυσκολία του αυτή να τον οδηγήσει να μην το πάρει σοβαρά και να μην είναι συνεπής, να μην του αρέσει κανένας θεραπευτής και να έχει την ανάγκη να δοκιμάζει διαφορετικούς σε μια προσπάθεια ουσιαστικά να αποφύγει την δέσμευση αυτή.

Αν σε ενδιαφέρει το συγκεκριμμένο θέμα προτείνω το βιβλίο "When He's Married To Mom" by Kenneth Adams, όπως επίσης και ένα πιο γενικό βιβλίο για το parenting απο την Philippa Perry, The Book You Wish Your Parents Had Read (and Your Children Will Be Glad That You Did)!