Βδομάδα Αγάπης…
Εβδομάδα Βαλεντίνου αυτή και αντί να αναφερθώ στην αγάπη σε σχέση με κάποιον σύντροφο θα αναφερθώ στην αγάπη προς τον ίδιο μας τον εαυτό και συγκεκριμένα το βάρος του conformity και πώς αυτό μπορεί να μας περιορίζει για χρόνια...
Παρατηρώ όλο και περισσότερο ότι το κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζομαι έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχουν μεγαλώσει να είναι κάτι άλλο από τον πραγματικό τους εαυτό... Και προφανώς το conformity είναι μια φυσική και αναγκαία ανάγκη του ανθρώπου στην εξέλιξη του, αναρωτιέμαι όμως μήπως το έχουμε πει στο άλλο άκρο; Στο άκρο που πια έχουμε ξεχάσει τί είναι δικό μας και τί προέρχεται από την ανάγκη του να ταιριάξουμε;;;...
Φυσικά και είναι πολύ τρομακτικό το να συνειδητοποιήσεις ότι αρκετές από τις επιλογές που έχεις κάνει δεν είναι δικές σου, αλλά δεν θα είναι περισσότερο στενάχωρο να καταλήξεις να ζεις μια ζωή που δεν είναι δική σου;;;
Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μην αναφέρω την δουλειά της Βronnie Ware.
(Το 2009, η Bronnie Ware έγραψε ένα άρθρο που λεγόταν Regrets of the Dying για το διάστημα που δούλεψε κοντά σε ανθρώπους που ήταν πολύ κοντά στο θάνατο... Και προφανώς η εμπειρία αυτή ήταν τόσο σημαντική που αποφάσισε να γράψει αυτό το άρθρο έτσι ώστε να μπορέσει να μοιραστεί την σοφία και τις ανάγκες που είχανε εκφράσει λίγο πριν πεθάνουν)...
Συγκεκριμένα είχε παρατηρήσει ότι ένα από τα 5 μεγαλύτερα regrets στην ζωή των ανθρώπων που πεθαίνουν είναι το εξής:
εύχονται να είχαν το κουράγιο να ζήσουν την ζωή την δική τους, και όχι την ζωή που οι άλλοι απαιτούσαν απο εκείνους...
Και ξαναγυρνώντας στην αγάπη προς εσένα, και λιγότερο στις προσδοκίες των άλλων σε σχέση με σένα, προφανώς δεν έχω όλες τις απαντήσεις ούτε και θέλω να ρίξω την ευθύνη στην οικογένεια κανενός... το αντίθετο θα έλεγα... γιατί μέσα από τις σπουδές μου, και ειδικότερα μέσα από την δουλειά μου, συνειδητοποίησα ότι όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε ότι και οι γονείς μας υπήρξαν παιδιά και πιθανώς αναγκάστηκαν και εκείνα να ακολουθήσουν καποιανού άλλου το πρότυπο, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσουμε να τους κατανοήσουμε...
Απλώς ελπίζω να μπορέσει ο καθένας από εμάς να αντιμετωπίσει τα δικά του πιθανά regrets όχι από αντίδραση, αλλά από ουσιαστική αγάπη και προτεραιότητα στον εαυτό του... πριν να είναι αργά...
Έχεις φανταστεί πώς θα μπορούσε να είναι η ζωή σου λαμβάνοντας υπόψην σου τις πραγματικές σου ανάγκες και επιθυμίες και παράλληλα να κάνεις και μια δουλειά που αγαπάς;
Αντίστροφα, τί μπορεί να συμβεί αν συνεχίζεις να ζεις με τον ίδιο τρόπο για τα επόμενα 10, 20, 30 χρόνια;
Μήπως ήρθε ο καιρός να κάνεις και τις δικές σου αλλαγές; Μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο εξελίξεις, αλλαγές, ταχύτητα, αγωνία... τί περιμένεις;
Έτσι λοιπόν αυτή την εβδομάδα, την εβδομάδα του Αγίου Βαλεντίνου, θα ήθελα να σου ζητήσω να ξεκινήσεις να αφιερώνεις αρχικά χρόνο και resources σε σένα τον ίδιο και ύστερα σε όλους τους άλλους... άλλωστε μόνο εσένα έχεις στην τελική...
