Γιατί πρέπει να δεις την ταινία The Son!
Tυχαία ανακάλυψα το the son... Δεν είχα δει το the father, δεν ήξερα το σκηνοθέτη, δεν ήξερα τί θα έβλεπα απλά το επέλεξα!
...Ίσως να με επηρέασε λίγο το cast αλλά τίποτα άλλο πέρα απο αυτό, για να καταλάβεις δεν ήξερα καν την ιστορία!
Η ιστορία είναι ότι ο Ηugh Jackman είναι ένας πετυχημένος δικηγόρος ο οποίος έχει ξαναπαντρευτεί και έχει αποκτήσει ένα μικρό αγοράκι και σιγά σιγά εκτυλίσσεται η ιστορία σχετικά με τον μεγάλο του γιο, (είναι 17 χρονών) ο οποίος πάσχει από κατάθλιψη και σιγά σιγά ξεδιπλώνεται το κουβάρι με το πρόβλημα, τις οικογενειακές σχέσεις, τα προσωπικά βιώματα του καθενός, κοκ.
Γιατί πρέπει να δεις αυτή την ταινία;
Γιατί είναι καταπληκτικό παράδειγμα των οικογενειακών σχέσεων, το πόσο σημαντικό είναι το κομμάτι της επικοινωνίας, της ψυχικής υγείας και των ορίων!!!
Δεν χρειάζεται να έχεις βιώσει ιστορικό κατάθλιψης στην οικογένεια σου για να μπορέσεις να ταυτιστείς, πιστεύω ότι θα μπορέσεις να αναγνωρίσεις πολλά κομμάτια της οικογένειας σου, μπορεί όχι με την ίδια αφορμή, αλλά σίγουρα θα σε προβληματίσει και θα σου δώσει τροφή για σκέψη...
Λίγα λόγια για την ιστορία:
O μεγάλος γιος του Hugh Jackman, που αντιμετωπίζει και το πρόβλημα, είναι 17 χρονών, πηγαίνει γυμνάσιο και οι γονείς του είναι χωρισμένοι εδώ και αρκετά χρόνια. Ο πατέρας του, ο Hugh Jackman, έχει ξαναπαντρευτεί και είναι στην φάση που έχει πολύ πετυχημένη καριέρα και ένα μωρό με μια καινούργια σύζυγο, ενώ ο γιος του μεγαλώνει με την πρώην σύζυγο του, με την οποία έχουν "καλές" σχέσεις. Εμφανίζεται λοιπόν η πρώην γυναίκα του η οποία ουσιαστικά του ζητάει βοήθεια γιατί η ίδια αισθανόταν ότι δεν ήξερε πώς να τον αντιμετωπίσει και να τον χειριστεί, καταλάβαινε όμως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά...
Εκεί λοιπόν ξεκινάει σιγά σιγά να ξετυλίγεται το κουβάρι με την ιστορία του γιου, ο οποίος αδυνατεί να πάει στο σχολείο, χωρίς όμως να μπορέσει να εκφράσει με λόγια τί είναι αυτό που τον δυσκολεύει... Έτσι τον αναλαμβάνει πια ο Jackman με την καινούργια του γυναίκα και μένουν όλοι μαζί...
Δεν θέλω να κάνω spoiler εφόσον επιλέξεις ότι θέλεις να την δεις, απλά ήθελα να μοιραστώ κάποια σημεία που μου έκαναν εντύπωση στην ταινία, τα οποία θα ήταν βοηθητικό να έχεις στο μυαλό σου σκεπτόμενος ίσως την δική σου οικογένεια...
Όπως για παράδειγμα τη σημασία της μη λεκτικής επικοινωνίας: υπάρχουν τόσα πολλά παραδείγματα μέσα στην ταινία - κάτι το οποίο είναι τρομερά σημαντικό να παρατηρήσεις και στην δική σου οικογένεια, τα δικά σου βιώματα, πόσα πράγματα μπορεί να μην λέγονταν με λόγια αλλά ίσως με τις εκφράσεις του προσώπου των μελών της οικογένειας σου- για παράδειγμα αν έχεις μάθει ότι όταν πας να μοιραστείς κάτι σημαντικό με τον άλλο και ο άλλος κάνει roll his eyes... και αυτό είναι κάτι που επαναλαμβάνεται συχνά δεν είναι τυχαίο ότι θα επηρεάσει το κομμάτι της επικοινωνίας, της εμπιστοσύνης, του σεβασμού που αισθάνεσαι ότι εισπράττεις... Αυτό ενδεχομένως να επηρεάσει και τις μελλοντικές σου σχέσεις...
Άλλο πολύ ενδιαφέρον κομμάτι αφορά την δυσκολία στην επικοινωνία και το κομμάτι της ειλικρίνειας: αποφεύγονται οι ουσιαστικές συζητήσεις, οποιαδήποτε αφορμή για κουβέντα καταλήγει να πηγαίνει χαμένη γιατί παρά είναι άβολο ακόμα και αν υπάρχει εμφανώς ένα πρόβλημα στην οικογένεια!
Άλλο σημείο έχει να κάνει με την διαφοροποίηση ανάμεσα στην μαμά και τον γιο, όσο και τον πατέρα και τον γιο. Η πρώην γυναίκα του Jackman φαίνεται να προσδιορίζεται μόνο μέσα από τον ρόλο και την σχέση της με τον γιο της, με αποτέλεσμα όταν ο γιος της φύγει από το σπίτι και πάει να μείνει με τον πατέρα του, (ακόμα και αν ήταν δική της πρόταση αρχικά) όταν πια μένει μόνη της, φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν ξέρει πώς να είναι μόνη της, δεν έχει ζωή πέρα από τον γιο της, δεν έχει άλλες σχέσεις να βασιστεί... Οπότε με αφορμή τον γιο της κάνει όποια προσπάθεια μπορεί να παραμείνει κοντά και με τον πρώην άνδρα της...
Αντίστοιχα ο γιος της, δεν μπορεί να ξεχωρίσει την δική του σχέση με τον πατέρα του και αυτή της μητέρας του, συνεχίζει να λειτουργεί σαν να είναι ένα με την μητέρα του, και συνεχίζει να αδυνατεί να μπορεί να ξεχωρίσει τον δικό του ρόλο. Όποιος καβγάς ανάμεσα στους γονείς του είχε προηγηθεί, πάντα τον αφορούσε, γιατί κατά βάθος δεν άντεχε να βλέπει την μητέρα του να είναι τόσο πληγωμένη και να μην μπορεί να πάει παρακάτω την ζωή της... η μητέρα του είχε γίνει δική του ευθύνη... και μαζί με τις δικές του ευθύνες, την δική του ζωή, τις δικές του σχέσεις, τις δικές του υποχρεώσεις, όλα αυτά του είχανε πέσει πάρα πολλά...
Ακόμα το ταμπού με την ψυχική υγεία και την ανάγκη να φαίνονται όλα καλά και "λειτουργικά" ακόμα και όταν δεν είναι... Στην προκειμένη περίπτωση, ήταν τόσο δύσκολο να διανοηθούν να ζητήσουν έγκαιρα βοήθεια, που ακόμα και όταν φτάσανε στο σημείο να χρειάζεται, ακόμα και τότε, η γνώμη των ειδικών έπεσε στο κενό...
Τέλος μέσα από αυτή την ταινία βγαίνει πολύ έντονα η τάση να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, η δυσκολία να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις της οικογένειας μας όταν δεν έχουμε μπορέσει να διαχειριστούμε και να δουλέψουμε τις δικές μας παλιές πληγές που μπορεί να έχει δημιουργήσει η δική μας πατρική οικογένεια - στην περίπτωση του Jackman εκείνος φαίνεται να έχει μια εντελώς τυπική, ψυχρή και αδιάφορη σχέση με τον πατέρα του, παρόλο που κρατάνε επαφές και η σκηνή που τους δείχνει να κάνουν μια πιο ουσιαστική κουβέντα (δεν θέλω να πω παραπάνω) καταλήγει να υπογραμμίζει την ανύπαρκτη σχέση μεταξύ τους, την ανικανότητα στην επικοινωνία όσο και στην συναισθηματική επαφή... Κάπως έτσι τείνει να επαναλαμβάνεται τελικά και η δική του σχέση με τον γιο του, μιας και δεν κατάφερε ποτέ στα αλήθεια να καταλάβει τις δικές του ανάγκες...
Ο λόγος που θέλησα να μοιραστώ την ταινία αυτή είναι γιατί μέσα από την παραπάνω ιστορία θυμήθηκα τόσα σημαντικά και συχνά σχήματα τα οποία βλέπω ξανά και ξανά μέσα από την δουλειά μου, τα οποία είναι καλό να αναρωτηθεί κανείς πώς μπορεί να συνέβαιναν και στην δική του οικογένεια...
