Τα όρια είναι δική μου ευθύνη;

Δυστυχώς είναι αλήθεια! Μόνο εσύ μπορείς να παραβιάσεις τα όρια σου. Κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει εκτός αν του το επιτρέψεις...

OUCH! Το ξέρω ότι είναι δύσκολη η αλήθεια αλλά είναι η αλήθεια... 

Αν στα αλήθεια θέλεις να μάθεις πώς να βάζεις αποτελεσματικά όρια, πρέπει να συνειδητοποιήσεις τα εξής: είναι δική σου ευθύνη να αναγνωρίζεις, να ορίζεις και να επικοινωνείς τα όρια σου έτσι ώστε να είναι ξεκάθαρο και για τους άλλους! Έτσι όταν ξεπεραστούν τα όρια σου, θα χρειαστεί να πάρεις θέση και ενδεχομένως να αλλάξεις και εντελώς στάση έτσι ώστε να δείξεις ότι είσαι σε θέση να σεβαστείς τα όρια σου! Αν δεν το κάνεις, τότε εσύ, περισσότερο από τους άλλους, περνάς το μήνυμα ότι δεν είσαι σε θέση να σεβαστείς τα όρια σου...

Τα καθημερινά όρια είναι δική σου ευθύνη και όχι των γονιών σου, του συναδέλφου ή των παιδιών σου!... 

Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλουμε να πάρουμε την ευθύνη, (αλλά η αλήθεια είναι ότι εκτός από περιπτώσεις βίας), κανένας δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια μας εκτός αν οι ίδιοι δεν το επιτρέψουμε... Αν καταλήγεις να πιστεύεις ότι κάποιος άλλος ευθύνεται για οτιδήποτε σου συμβαίνει, τότε δυστυχώς αυτό μπορεί να σημαίνει ότι έχεις υιοθετήσει να είσαι το θύμα. Αν επιτρέπεις κάποιος άλλος να ξεπεράσει τα όρια σου, τότε αυτό είναι μια δική σου επιλογή... 

Λανθασμένα πιστεύουμε ότι είναι πιο εύκολο να υιοθετούμε την στάση του θύματος και ότι εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε την ευθύνη. Αλλά με αυτό το τρόπο είναι σαν να απαρνιόμαστε εμείς οι ίδιοι την δική μας δύναμη και έλεγχο που μπορεί να έχουμε. Η θυματοποίηση μας οδηγεί στο να μπαίνουμε σε ένα συγκεκριμένο καλούπι, χωρίς ελπίδα για ευκαιρίες και πιθανότητες. Έτσι καταλήγουμε να κλαίμε την μοίρα μας... 

Όμως να θυμάστε ότι όταν κολλάμε σε καταστάσεις αυτό συμβαίνει γιατί υιοθετούμε την στάση του θύματος.

Το προσωρινό όφελος του να θυματοποιούμαστε είναι όταν εισπράττουμε την συμπόνια απο τους άλλους, κάτι που μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε καλύτερα προσωρινά... 

Δυστυχώς όμως μακροπρόθεσμα, αυτό που φαίνεται να επιλέγουμε μέσα από την θυματοποίηση, είναι μια στάση μιζέριας και ανημποριάς... 

Δύσκολα τα όρια, αλλά όχι ακατόρθωτα όταν συνειδητοποιήσουμε το δικό μας κομμάτι ευθύνης!